سندرا لوئیز اسکاگلند

سندرا لوئیز اسکاگلند

بازی‌های روباه
«قصد من همیشه درگیر کردن مخاطب، با کارم، به گونه‌ای است که ببینم این ازدحام حیوانات تهدید کننده است و یا بامزه. من فکر می‌کنم، بیشتر مربوط به مخاطب باشد تا کار، من فکر می‌کنم هر دو عامل در کار است.»
سندرا لوئیز اسکاگلند متولد (1946. م)، در دهه‌ی (1970. م)، در دانشگاه آیوا تحصیل کرده و دوره‌ی دکترای سخت و منضبط مینیمالیسم را گذرانده است، در دوره‌ی دکترا‌ی مینیمالیسم به هنرمندان می‌آموزند تا کارهایی نظیر؛ خلق هنر فیگوراتیو، استفاده از رنگ، استفاده از عبارت زبانی، نشان دادن فضای واقعی و استفاده از موضوعات قابل شناخت را فراموش کنند. وی خود در این باره چنین می‌گوید: «من خشم مفرطی را برعلیه آن گونه‌ی کار تجربه کرده‌ام. من خیلی از هنر عصبانی بودم، ولی باز می‌خواستم تصویر بسازم. پس به تصاویر تجاری و تصویرسازی‌های مجلات نگاه کردم. من می‌خواستم چیزی بسازم و از حرفه‌های مختلف استفاده کنم، شما اجازه نداشتید از آن استفاده کنید، مادرم می‌توانست مرا درک کند، هنری که برای مردم عادی، که ـ تحصیلات آکادمیک ندارند ـ قابل فهم باشد...» 1
وی برخلاف تحصیلات مینمیالیستی‌اش، کار خود را با هنر مفهومی و پروسس آرت شروع کرد و هم‌اکنون به گونه‌ای دوگانه با چیدمان و تصاویر فتوآرت، به فعالیت ادامه می‌دهد. مدت زیادی را صرف اجرا و فکر کردن راجع به هر اثری می‌کند و پس از اجرای چیدمان، زمان چند روزه‌ای را صرف عکسبرداری از آن نموده و آثارش را در فرمتی بزرگ اندازه ارائه می‌دهد، در واقع هم چیدمان و هم آثار فتوآرت جزء ارایه‌ی اثر او هستند.

اکثر آثار اسکاگلند به سفارش و حمایت موزه‌ها و بنیادهای هنری اجرا و با تغییرات اندکی دوباره و دوباره، اجرا می‌شوند. «اجرای یک ایده‌ی خیلی سریع، ممکن است دو تا سه هفته زمان ببرد، مثل «معنویت گوشت» این‌گونه بود و فقط نیاز به تحقیق در مورد نحوه‌ی کار با همبرگر خام داشت. و در نهایت، کار سه یا چهار هفته طول کشید و یک روز عکاسی داشتم. اما کارهایی که درگیر با حیوانات و دست ساخته‌های حجمی هستند، بیشترین زمان را به خود اختصاص می‌دهند، مثلاً بهشت جمع‌آوری، نه ماه زمان برد.» 2
سندی اسکاگلند به خاطر شوخی و ترس توأمان، به آثار کلاوس اولدنبرگ علاقه‌مند است و علاوه بر آن مقیاس، وسواس و جاه‌طلبی‌های آن همیلتون را در استفاده از مواد و متریال تحسین می‌کند. همچنین، می‌توان او را متأثر از کارهای حجمی رنا پندیک3، رونا پوندیک دانست.
«آثار من چیدمانی هستند به شکل یک محیط سه بعدی، محصور در یک اتاق مانند، اما احجامی را که به این چیدمان اضافه می‌کنم، به گونه‌ای به آن‌ها، همچون مجسمه نگاه می‌کنم، وقتی که آن‌ها را می‌سازم، آن‌ها را چون اثاثیه‌ی صحنه‌ی نمایش نظاره نمی‌کنم!، بلکه آن‌ها را مجسمه‌هایی مجزا می‌دانم. فکر می‌کنم این گونه‌ای، تمایز باشد.»
پی‌نوشت:
1ـ www. getty. edu/education/teacherart/exchange/archive/mar. 96 تمامی نقل قول‌های این بخش، به جز نقل‌قول‌هایی که منبع آن‌ها در جای خود ذکر شده است، از منبع فوق برداشته شده‌اند. به دلیل ازدیاد این نقل‌قول‌ها از ذکر دوباره‌ی منبع آن‌ها خودداری کرده‌ایم.
2ـ A Gallery for Fine Photography, 241 Chartress St, New Orleans, USA
3ـ Rona Pondick
منبع:
دوهفته‌نامه هنرهای تجسمی تندیس شماره نود و شش، صص 14 و 15