ارنستو نتو

ارنستو نتو

ارنستو نتو از 1988 شروع به برپایی نمایشگاه کرد و، از 1995، در خارج از کشور، نمایشگاه‌های انفرادی زیادی برپا داشته است. او همراه با ویک مونیز3، از سوی کشورشان (برزیل)، در بی‌ینال ونیز (Biennale Venice) حضور به هم رساندند البته، این اینستالیشن نتو بود که نقش اصلی را در غرفۀ ملی برزیل و در نمایشگاه گروهی بین‌المللی، در آرسنال (Arsenale)، برعهده داشت. آثار نتو به عنوان آن سوی مینیمالیسم انتزاعی (minimalism abstract beyond) به شمار می‌روند. اینستالیشن‌های او بزرگ، نرم با مجسمه‌های biomorphic (زیست‌ریخت) فضای نمایشگاه را پر می‌کنند تا بینندگان بتوانند آنها را لمس کنند، به هم بریزند و حتی گاهی روی آنها یا در بین‌شان قدم بزنند! آنها از مواد سفید کش‌سان، شبیه جوراب ساق‌بلند زنانه، ساخته شده‌اند که پوستۀ آنها را، به منظور پر کردن فضای بیرون و استحکام بخشیدن به فرم‌های نامنظم، با گلوله‌های پلاستیکی و گاهی با ادویۀ معطر پر کرده‌اند در برخی از اینستالیشن‌های نتو، اغلب از این متریال برای خلق سطوح نیمه‌شفاف، که فضای بین دیوارها و سقف را دگرگون می‌کنند، استفاده می‌شود. مجسمه‌های او می‌توانند به عنوان توصیفی از شکل انتزاعی سنتی تلقی شوند، اما در کنش متقابل با بیننده، روی سطوح دیگر خوب کار می‌کنند.