ریچارد دیکان

ریچارد دیکان، متولد 1949

دیکان در بنگور، ویلز شمالی متولد شد. بین سال‌های 1972 ـ 1969 در مدرسه هنر سنت مارتین لندن و سپس بین سال‌های 1977 ـ 1974 در کالج سلطنتی هنر لندن تحصیل کرد. در سال‌های 1979 ـ 1978 در نیویورک اقامت و فعالیت کرد. اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری‌های هنری کالج سلطنتی در سال 1975 و اولین نمایش خصوصی انفرادی خود را در گالری لیسون (Lisson) لندن در سال 1983 برپا کرد و از آن زمان تاکنون در همانجا و به طور منظم نمایشگاه برگزار کرده است. او تعداد بسیاری نمایشگاه انفرادی مهم داشته است. از آن جمله می‌توان از نمایشگاه در موزه ماستریخت بونفانتن در سال 1987، موزه هنر مدرن لاویل (La Ville) پاریس در سال 1989، موزه هاوس لنگ (Haus Laug) و موزه‌ هاوس استر در کرفلد در سال 1991، گالری تیت لیورپول در سال 1999 و PSI نیویورک در سال 2001 نام برد. نمایشگاه در شورای هنر انگلستان، «ریچارد دیکان: مجسمه‌ها» در طی سال‌های 1997 ـ 1996 به ونزوئلا، کوبا، آرژانتین، شیلی و مکزیک برده شد. به دیکون سفارش‌هایی بین‌المللی و معتبر در سطح جهان پیشنهاد شد که مهم‌ترین آن سفارش ساخت مجسمه‌ای برای نصب در مکان عمومی در پکن، چین (1999) از آن جمله است. این اولین حضور یک هنرمند غربی و مجسمه‌ای از او در چین بود. او در سال 1987 مفتخر به دریافت جایزه ترنر در گالری تیت شد و در سال 1996 شوالیه اب و هنر دولت فرانسه لقب گرفت. همچنین در سال 1998 عضو فرهنگستان سلطنتی و در سال 1999 به خاطر سهم بسزایش در هنر انگلستان به عنوان CBE انتخاب شد. دیکان در لندن زندگی و فعالیت می‌کند.

مجسمه‌های دیکان، برگرفته از اشکال بصری و منحنی شکلی از دامنه گسترده‌ای از مواد، عموماً برگرفته از محصولات صنعتی و خانگی تهیه شده‌اند. این آثار بیانگر شیوه ساخت و استادی وی در ساخت آن‌ها از سطح اجزای قیچی گرفته، تا پرچ‌ها، درز و چسب استفاده شده در موادی همانند فولاد گالوانیزه، آهن موجدار (آهن کرکره)، پارچه، چرم، لنولیوم (کف‌پوش)، و چوب چندلایه (سلفون‌دار و براق) است. او در طی دو دهه اخیر، آثاری منسجم و در عین حال متفاوت همراه با مجسمه پدید آورد. که ترکیبی است از فرم‌های طبیعی که بیانگر حس صنعتی‌اند، در اندازه‌های معمولی و متعارف چون مجموعه «هنر برای دیگران» گرفته تا آثار یادبود ساخته شده برای سازمان‌های دولتی. زبان و بیان نقش مهمی در نگرش دیکان به کارش ایفا می‌کند. عناوین آثار او اغلب از ادبیات اقتباس شده و یا براساس عبارات و اصطلاحات معروف شکل گرفته‌اند. او در این‌باره چنین می‌گوید: «من در ساختن اشیاء و سازماندهی به عنوان یک فعالیت و نه برخلاف بلاغت می‌اندیشم، بطوریکه آن را ابزار شکل‌دهی می‌پندارم... واضح است که این به همان مرتبه زبان نیست، بلکه به واسطه آن جهان، این جهان پرهرج و مرج قابل فهم می‌شود» عناوین آثار او براساس عبارات معروف انگلیسی انتخاب می‌شوند، به طور مثال در «دختران و پسران (بیایید بیرون بازی کنیم)» به سال 1982 و «ببوس و بگو» به سال 1989 که عناوین‌شان بیانگر تعبیرهای استعاری از مجسمه‌اند. اخیراً دیکون در نمایشگاهی با نام «روزهایی این‌چنینی» در سه‌سالانه تیت از هنر معاصر انگلیس در تیت بریتین لندن به سال 2003، تعدادی از مجسمه‌های سرامیک ساخته شده در سال 1999 را به نمایش گذاشت. اگرچه این آثار زمینه‌ساز نقطه عطف جدیدی به نظر می‌رسند اما او بازگشتی به استفاده از مصالح مورد استفاده‌اش در سال‌های اواخر دهه 1970 میلادی نموده است، و این آثار جدید بیانگر کاربرد فرم و رنگ ناشی از سال‌های تجربه او در مجسمه‌سازی با خاک و لعاب رنگی چندلایه هستند. طی یک دوره کار مستمر بر روی مجسمه، دیکان آثاری هم با فرم‌هایی توپر همانند «کشوری دیگر» (2001) ساخته است و هم با ساختاری توخالی که فضایی مرکزی را محصور کرده است، که مجموعه «انواع» (2003) از آن جمله است. هنگام بحث پیرامون فعالیت‌های مجسمه‌سازی خود، دیکان چنین اشاره می‌کند که: «مواد و دستکاری و پرداخت آن‌ها هسته اصلی عملکرد من هستند،» و این مفهوم تا حدود زیادی با طبیعت تجربی مجسمه‌های سرامیکی او منطبق است.
برای مطالعه بیش‌تر:
1. لین کوک، مارجوری آلثروپ ـ گایتون: ریچارد دیکون، گالری هنری وایت چپل، لندن، 1988
2. یان تامپسون، پنلوپ کرتیس، پیتر شیلداهل، مری داگلاس، مصاحبه‌ای با پیر لویجی تاتزی، و منتخبی از نوشته‌های ریچارد دیکون: ریچارد دیکون (ویراست دوم)، انتشارات فیدون، لندن
3ـ گرهارد لوکبرگ: ریچارد دیکون: ساخته شده در کلن، موزه لودویگ، کلن، 2003