پیتر لاندبرگ

پیتر لاندبرگ

کارهای هنری «سالم»
«پیتر لاندبرگ» 1 بالای مجسمه 20 تنی‌اش «فریا» 2 که روی کامیون قرار گرفته در حال نگاه کردن به جرثقیلی است که این فرم عظیم را به روی زمین قرار می‌دهد. مجسمه‌ای که از پشت به نظر بی‌جان می‌آید؛ توده‌ای از سیمان و فلز، اما به محض این‌که جرثقیل آن را عمودی روی علف‌ها قرار می‌دهد، جان می‌گیرد و به برازندگی جای خود را روی زمین پیدا می‌کند و این‌چنین یک روز دیگر در کارگاه هنری «سالم» 3 سپری می‌شود تا یک باغ جدید مجسمه در مرکزی هنری، در زمین‌های یک مزرعه دامداری در «سالم» نیویورک در کنار مجتمعی زراعی در شمال «ساراتوگا» به وجود آید. این زمین کمتر از یک سال قبل توسط مجسمه‌سازی به نام «آنتونی کافریتز» 4 پیدا شد. از آن زمان بود که وی شروع به گردآوردن مجموعه‌ای پرابهت از مجسمه‌های هنرمندان بین‌المللی و همچنین محلی در آن کرد. علاوه بر لاندبرگ که به فرم‌های بزرگ سیمانی و فولادی‌اش شهرت دارد، مجسمه‌سازان دیگری همچون «مارک دی سوور» 5 «زوران موسیلو» 6 و «نوراسیون» 7 آثاری را در این باغ مجسمه به نمایش گذاشته‌اند.

کافریتز که کارهایش به صورت تغییر شکل اشیای معمولی و ریختن آن‌ها از موادی جدید و در نهایت کنار هم قرار دادن آن‌ها به شکلی غیرقابل توقع است از 20 سال قبل به رویاپردازی در مورد پیدایش این مرکز هنری (سالم) پرداخته بود. او در طراحی این مرکز از روشی استفاده کرد که مرز بین استاد و شاگرد را تغییر داده و همکاری را تشویق می‌کند. برای رسیدن به این هدف، او شروع به تأسیس یک انجمن هنری کرد که فعالیت‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی در جهت رشد، پرورش و بیان درک هنری داشت. به این منظور چند سال قبل با «بارباراکریس» 8 هنرمند و مدیر هنری «سیاران کویر» همکاری کرد. بعد از ماه‌ها جستجو برای پیدا کردن محل، سرانجام کافریتز مزرعه اسبق کارلوس کری را در سالم پیدا کرد. کار در فوریه 2005 با مسطح کردن زمین و اضافه کردن بنا برای پارک و ساخت استودیو و اقامتگاه هنرمندان شروع شد و در آخر بهار اولین گروه هنرمندان رسیدند. گروهی بیش از 20 مجسمه‌ساز که شروع به خلق آثاری کردند که اکنون در پارک پنینگتون شمالی به نمایش گذاشته شده است؛ یک نمایشگاه سالانه مجسمه در فضای باز که در «مونت غربی» توسط کافرتیز به وجود آمد.
کافریتز معتقد است: «مجسمه در کنار هنرهای دیگر است که غنی می‌شود» او خود را متعهد می‌داند تا این مرکز را برای ورود هرگونه مکالمه و هرگونه نظم و ترتیبی که باعث پیشرفت عقاید باشد، باز بگذارد. وی امیدوار است که این گوناگونی عقاید از کوتااه‌بینی هنری جلوگیری کند و تأثیر محدودکننده یک دید و نظر را در اداره صحیح این مرکز منتفی کند. برای همین است که وی و یک گروه فعالیت‌های این مجموعه را سرپرستی می‌کنند. خیلی از آن‌ها بیش از 20 سال است که همدیگر را می‌شناسند. برای مثال «لیف جانسون» 9 مجسمه‌سازی که با شیشه و فلز کار می‌کند و کارهای خلاقانه او در دنیا به نمایش گذاشته شده است نمونه‌ای بارز از اشخاص موردنظر در این مرکز است. او به عنوان سرپرست و ناظر برای ایجاد فضاهایی از قبیل کارگاه، اجرای نمایش‌ها و همچنین کوره آهنگری و کارگاه شیشه‌گری برای خود و سایر هنرمندان با این مرکز همکاری می‌کند. او می‌گوید: «در این جا انرژی خاصی وجود دارد. هر کس به کار خود آگاه است و آن را به انجام می‌رساند. همه چیز به خوبی به هم اتصال پیدا می‌کند.»
کافریتز تصمیم دارد تا این مرکز هنرمندان شرکت کننده در آن را به یک اجتماع محلی تبدیل کند. قصد او به وجود آوردن دهکده‌ای است که هنر در آن به شکل‌های بی‌شمار روزمره‌اش در آن حضور پیدا کند. با تعداد بیش از 20 مجسمه‌ای که در 50 هکتار نصب شده و برنامه افزایش این تعداد که فضای مخصوصی کار را نیز شامل می‌شود، این فضا در حقیقت انعکاس هنرمندانی است که در آن کار و یا زندگی می‌کنند. این مرکز این فرصت را به علاقه‌مندان می‌دهد که در ساخت آن شرکت کنند و مجسمه‌های در حال ساخت را از نزدیک ببینند.
به غیر از بعضی کارها که دو کار بزرگ از «مارک دی سوور» نیز شامل آن‌ها می‌باشد و به طور ثابت آن‌جا باقی می‌مانند، بقیه کارها در این مجموعه عوض می‌شوند. باغ شامل فضای سرپوشیده، یک انبار برای نمایش‌های خاص و یک ساختمان که اخیراً کارهای کافریتز و کریس را نمایش می‌دهد، می‌باشد. برای کارهای کوچکتر یک گالری هم در نظر گرفته شده است. بعد از ورودی جایی که اکنون مجسمه‌ی لاند برگ (فریا) استوار جاخوش کرده باغچه و چمنزار آن‌چه را که زمانی عمارت اصلی مزرعه بوده در برگرفته است، مجسمه‌های لانه کرده در سبزه‌زار با چشم‌انداز خود هم متضادند و هم مکمل. صندلی «لیف جانسون» از ورق سنگی و فولاد، میز مدرسه را به یک کار هنری تبدیل کرده است؛ مجسمه‌ای که در زیر یک درخت کوتاه قرار دارد؛ کاری وزین ولی سیال، غریب در تهی بودن خود، مجسمه نوراسیمون در مقابل یک رود کوچک قرار گرفته؛ مجسمه‌ای لاغر از فولاد ریخته شده و نصب شده در چمن، یادآور یک تکه سنگ قدیمی، «گری‌ها نریز» برای نمایش و ساخت مجسمه خود راه دیگری را انتخاب‌کرده، او مجموعه‌ای از گلبرگ‌های بهاری بنفشه‌های آفریقایی را از فولاد شفاف که به وضوح خود را نشان می‌دهند، به نمایش گذاشته است. بیرون از انبار موجیسلر شبه پرنده‌ای از ترکیب چوب و فولاد را ساخته است. آن طرفتر از خانه، راهی ما را از محل آثار قبلی به سوی یک آمفی‌تئاتر طبیعی راهنمایی می‌کند؛ جایی که مجسمه‌ها روی تپه‌ها یا روی شیب‌هایی که در اطراف این راه قرار دارند، گذاشته شده‌اند. کارهای هنری «سالم» بازتاب هنر و انرژی آثاری است که توسط هنرمندان مختلف برای پیدایش این باغ مجسمه ساخته شده‌اند.