مارینا آبراموویچ

مارینا آبرامویچ (متولد 30 نوامبر 1946)

مارینا آبرامویچ هنرمند یوگوسلاوی‌تبار ساکن نیویورک است که از اوایل دهه‌ی 1970 خلق آثار پرفورمنس را به صورت حرفه‌ای آغاز کرد. وی با سه دهه فعالیت، سعی بر این دارد تا خود را به عنوان «مادر هنر پرفورمنس» مطرح کند. اثر آبراموویچ رابطه‌ی میان پرفورمر (اجراکار) و مخاطب، محدودیت‌های بدن و امکانات مفاهیم ذهنی را مورد کاوش قرار می‌دهد.
پاتریچ واماوا عموی بزرگ مارینا آبراموویچ، کشیش یک کلیسای ارتدوکس صربستانی بود. والدین او، هر دو در جنگ جهانی دوم نظامی بودند. پدرش ووجو یک فرمانده بود که بعد از جنگ به عنوان یک قهرمان ملی مورد تحسین قرار گرفت. مادرش دانیکا، یک سرگرد ارتش بود که در اواسط دهه شصت مدیریت موزه‌ی هنر و انقلاب بلگراد را بر عهده داشت.
پدر آبرامویچ در 1964 خانواده‌اش را ترک کرد. در مصاحبه‌ای که در 1998 منتشر شد، مارینا شرح داد که چگونه « مادر به شیوه‌ی ارتشی‌ها کنترل من و برادرم را در دست گرفت. من تا سن 29 سالگی اجازه نداشتم که بعد از 10 شب از خانه بیرون بروم. . . . همه‌ی پرفورمنس‌هایم در یوگوسلاوی را در غروب و قبل از ساعت 10 شب انجام می‌دادم چرا که مجبور بودم که پس از آن به خانه بروم. کاملاً احمقانه بود اما تمام خودزنی‌ها، تازیانه‌زنی‌ها و خودسوزی‌هایم تقریباً زندگی‌ام را در ستاره‌ی آتشین مفقود می‌کرد. همه‌چیز باید قبل از ساعت 10 و در غروب انجام می شد.»

آبرامویچ در طی سال‌های 1965 تا 1970 دانشجوی آکادمی هنرهای زیبا در بلگراد بود. او تحصیلات تکمیلی‌اش را در آکادمی هنرهای زیبای زاگرب در 1972 به پایان رساند و از 1973 تا 1975 در آکادمی هنرهای زیبا واقع در نوی سَد به تدریس پرداخت، زمانی که در حال تکمیل نخستین پرفورمنس انفرادی‌اش بود.
از 1971 تا 1976، با نِسا پریپویچ ازدواج کرد. در 1976 یوگوسلاوی را ترک گفت و به آمستردام رفت.
از نخستین آثار وی می‌توان به «ریتم 10، 1973»، «ریتم 5، 1974»، «ریتم 2، 1974» و «ریتم 0، 1974» اشاره کرد.