لیتا آلبوکرک

لیتا آلبوکرک

لیتا آلبوکرک، در زمان کودکی، همواره از اقامتگاهش، که خانه‌ای در کارتاژ بود، مسحور تماشای ستارگانی می‌شد که شب هنگام دیده می‌شدند. او گه‌گاه می‌توانست مادرش را ملاقات کند، در روستایی که در نزدیکی دریای مدیترانه و مشرف بر ساحل تونس بود. وی به کرات به افق دریا خیره می‌شد. برای دیدن مجدد چهره پدر فرانسوی‌اش در کشتی که هرگز نرسید. دشواری جست‌وجو برای یافتن یک چیز قابل مشاهده در چیزی که قابل مشاهده نیست، شخصیت او را ساخت و موجب شد تا به قول ایوکلاین3 «زندگی و کارش شکل بگیرد». لیتا آلبوکرک، بعد از رفتن به لس‌آنجلس برای اخذ دیپلم دبیرستان، در صحنه هنری آنجا ظاهر شد، و این باعث شد تا مفاهیم نور و فضا را با لند آرت ادغام کند. از آن زمان چیدمان‌های دائمی متعددی را برای متقاضیان ملی و جهانی نظیر Cathedral of our lady of the Angels در لس‌آنجلس، Califomia Golden State Capitol Project در ساکرامنتو، the Evo Concini Federal Courthouse در تکسن و center the Tochigi Prefecture Health در ژاپن اجرا کرد و به عنوان سازنده پروژه‌های مکان‌های بی‌دوام مشهور شد. او در 1978، Maibu jine را خلق کرد که یک یدک‌کش در خلیج مالیبو بود و با رنگ‌دانه‌های کبالت پر شده بود. وی در همین سال چیدمان صخره و رنگ‌دانه را هم گسترش داد. اولین انعکاس این اثر در بستر دریاچه خشک، در صحرای Mojave، به نمایش درآمد. در 1980 پروژه یادبود واشنگتن وی باعث شد که ستون سنگی او به یک ساعت آفتابی عظیم تبدیل شود. در 1996 او معرف هنر آمریکا در دوسالانه قاهره بود که در آنجا یک سکو را در پایه اهرام جیزه ترکیب کرد و با این کار برنده جایزه دوسالانه قاهره شد. متأخرترین کار او به نام Stellar Axis در قطب شمال با حمایت بنیاد ملی علوم تکمیل شد. این کار از لحاظ فیزیکی فقط دو هفته دوام آورد. ماهیت بی‌دوام این اثر بیانگر جایگاه انسان در گیتی است.
منبع:
دوهفته‌نامه هنرهای تجسمی تندیس شماره صد و بیست، صص 28ـ29