جوناتان شان

مجسمه‌های چوبی جوناتان شان Jonatan Shahn

نیم‌تنه‌های چوبی J. Sh تداعی‌کننده آرامش مجسمه‌های کلاسیک و انرژی اکسپرسیونیسم مدرن می‌باشند. این مجسمه‌ها مانند آثار «برانکوزی» و «بازلیتز» یادآور نیم‌تنه‌های رُمی و پیکره‌های یونانی هستند. هنگامی که به مجسمه‌ها نگاه می‌کنیم این احساس به ما دست می‌دهد که نگاه آن‌ها آشناست. بی‌شک این مهم داد و ستدی میان هنرمند و مواد مصرفی اوست. سطوح کنده شده با طراحی بسیار ساده، با گچ بوم پوشیده شده و به صورت منحصر به فردی رنگ شده که با حالتی خشک خودنمائی می‌کند. از سال 1996 این مجسمه‌ساز صدها سر از چوب، گچ و گل در اندازه‌های متفاوت ساخته است. «جاناتان اوهارا» که مدیر گالری هنرهای معاصر اوهارا است می‌گوید: «سرهای جاناتان‌شان دارای زندگی حقیقی می‌باشند. البته به این که شبیه زنده‌ها باشند بلکه آن‌ها به‌طور واقعی وجود دارند.» بعضی از سرها که در چهارچوب یا جعبه‌ای قرار دارند هر کدام حرفی برای گفتن دارند و دید ما را برای تمرکز و جوابگویی آماده می‌سازند. در میان این مجسمه‌ها می‌توان به صلح، عاطفه، اشتیاق و شوخ‌طبعی دست یافت. اخیراً سرهایی که جاناتان‌شان خلق می‌کند در داخل دروازه‌ای قرار دارند که باعث گسیختگی و جز به جز شدن کل کار می‌شود. علاوه بر این آثار وی فیگورهایی را در اندازه طبیعی ساخته است که در آن‌ها سعی او در بالا بردن زیبایی انسان است.

وی در سن 65 سالگی در حالی که بیشتر عمر خود را صرف کار با چوب کرده می‌گوید: «چوب همیشه در حال حرکت، خشک شدن و ترک خوردن است و هیچ‌وقت در یک جا ساکن نمی‌ماند.» شاید به همین دلیل باشد که وی هیچ‌گاه در اتمام کار از محافظ کننده‌هایی مانند موم و یا لاک استفاده نمی‌کند. کارهای او همیشه به صورت ناتمام می‌باشند. به قول خود او: «اتمام کار را هر کسی می‌تواند به صورتی که خودش تصور می‌کند ببیند.» او به دانشجویان هنر می‌گوید: «به عقیده‌ی من سخت‌ترین قسمت فراگیری مجسمه‌سازی این است که یاد بگیریم چگونه نگاه کنیم و سپس سعی کنیم هر آن‌چه می‌بینیم بفهمیم و اثر آن را روی دانسته‌های خود بررسی کنیم و به خاطر بسپاریم. مجموع این کارها دانش مجسمه‌سازی است.» او علاوه بر گالری «اوهارا» با گالری Freedman در سان فرانسیسکو همکاری دارد. کارهای او هم‌چنین در گالری ملی پرتره در واشنگتن، موزه‌ی واتیکان رم در ایتالیا و نیز در موزه هنر دانشگاه Princeton در نیوجرسی قرار دارد.
منبع:
Sculpture Review