گیلبرت و جرج

گیلبرت و جرج، متولد 1943 و 1942

گیلبرت در دولومیتس ایتالیا متولد شد و در مدرسه هنر هالین (Hallein) و مدرسه هنر مونیخ تحصیل کرد.
جرج در دوون انگلیس متولد شد و در کالج هنری دارتینگتون هال و مدرسه هنر آکسفورد تحصیل کرد. این دو کار با یکدیگر را اندکی پس از اولین ملاقات‌شان در مدرسه هنر سنت مارتین لندن به سال 1967 شروع کردند و از آن زمان تا به حال به همکاری با یکدیگر ادامه داده‌اند. اولین نمایشگاه انفرادی آنها (1968) در فرانکس سندویچ بار (Franks Sandwich bar)، سیلور پلیس در محله وست‌اند لندن، و اولین نمایشگاه عمومی آنها در گالری هنری وایت چپل لندن در سال 1971 برپا شد. از آن زمان گیلبرت و جرج نمایشگاه‌های بی‌شماری در سرتاسر دنیا برگزار کرده‌اند و چندین نمایشگاه مرور آثار نیز در موزه‌های معتبر داشته‌اند. از آن جمله‌اند: «استدلیک وان آبموزیم» در آیندهون، و سپس انتقال و سفر این مجموعه درسال‌های 1981 ـ 1980، موزه هنر بالتیمور و گردش مجموعه در آمریکا بین سال‌های 1985 ـ 1984، گالری هنر چین در پکن و موزه هنر شانگهای (1993)، موزه هنرهای مدرن لاویل (La Ville) در پاریس (1997) و مرکز فرهنگی بلم (Belem) در لیسبون پرتغال (2002). جایزه ترنر در گالری تیت لندن در سال 1986 به آنها اعطا شد. گیلبرت و جرج در لندن اقامت دارند و مشغول فعالیت هنری هستند.

گیلبرت‌ و جرج‌زبان تجسمی خود را ابداع‌کرده و همواره در توسعه آن کوشیده‌اند. گفته‌اند: «درونیات بشر موضوع و الهام‌بخش ما در کارهاست». گیلبرت و جرج اولین بار در سال 1969 و با استفاده از بدن خود به عنوان موضوع اولیه هنرشان با نام «مجسمه زنده» وارد عرصه هنری شدند. این هنرمندان با پوشیدن کت و شلوارهای قدیمی و با دست‌ها و صورت‌های رنگ شده، برای مدت چندین ساعت ژست‌هایی موقر به خود گرفتند و یا اینکه بطور مثال در مشهورترین اجرای زنده‌شان بنام «زیر طاق‌ها»، به مجسمه‌های آوازه‌خوانی بدل شدند که روی میزی ایستاده و با یک قطعه موسیقی رسمی و قدیمی انگلیسی به همین عنوان همخوانی می‌کردند. آنها علاوه بر این اجراهای طولانی «کارت پستال‌های مجسمه‌ای» و «مجله مجسمه‌ای» درست کردند و با آثار مجسمه روی نوار ویدیویی‌شان همانند «سیمای هنرمندان در جوانی» و در «بیشه‌زار» جزو اولین پیشکسوتان هنر ویدیو محسوب می‌شوند.
بین سال‌های 1974 ـ 1970 تعداد سی عدد اثر «زغال بر روی مجسمه‌های کاغذی» خلق کردند. آنها طراحی‌های بزرگی خلق کردند که در بعضی موارد تمام دیوارهای گالری و سقف‌ها را می‌پوشانید. در سال 1971 یک مجموعه نقاشی‌های رنگ روغن بر روی بوم با نام «نقاشی‌ها (با ما در طبیعت)» ساختند. آنها با این اثر، بازگشتی دوباره به هنر «مجسمه» داشتند. از اواسط دهه 1970 میلادی، عکاسی مهم‌ترین رسانه کاری آنها شد. عکس‌های‌شان در ابعاد بسیار بزرگ ارائه شده است. از ابتدا، آنها از چارچوبی ویژه برای امکان کار در مقیاس بزرگ استفاده می‌کردند. اولین آثار عکاسی آنها اساساً به دو رنگ سیاه و سفید بود که با اضافه کردن رنگ قرمز، بطور مثال در «ذهنی 6» (1976) کامل می‌شد. آنان در این اثر همانند بقیه آثار از مجموعه «ذهنی»، با افکارشان تنها گذاشته می‌شوند. تصاویر آنها در مقابل پس‌زمینه‌های خالی به نمایش درمی‌آیند، و این در حالی است که اندام آنها از دیگر قطعات جدا مانده است، قطعاتی که بیانگر زندگی مردم شهر، درختان پرشکوفه، و تصاویر ذهنی از شهر و روستا هستند. آنها در اوایل دهه 1980 میلادی، برای کشف دیدگاه بی‌همتای خود در تمامی زمینه‌های طبیعت بشر، شروع به کار بر روی مقیاس‌های بزرگ‌تر نمودند.
آنها سطحی سرشار از رنگ را با تصویرپردازی قوی‌تر و محکم‌تری عرضه نمودند.
برای مطالعه بیش‌تر:
1. کارتر رتکلیف: گیلبرت و جرج 1980 تا 1968، از انتشارات شهرداری وان آبمیوزیم، آندهوون، 1980
2. ولف جان، هنر گیلبرت و جرج، شرکت توماس و هادسون، لندن، 1989
3. بئاتریس پارنت، برنارد مارکاد، ولف جان، رودی فوش، مصاحبه‌ای با مارتین گی فورد و نوشته‌هایی از گیلبرت و جرج: موزه هنرهای مدرن لاویل پاریس، پاریس، 1997