دمین هیرست

دمین هیرست، متولد 1965

هیرست در بریستول متولد شد. در کالج هنری جاکوب کرامر در لیدز (1985 ـ 1982) و در کالج گلداسمیت دانشگاه لندن (1989 ـ 1986) تحصیل کرد. در حالیکه هنوز محصل بود مسئولیت نمایشگاه «انجماد» (1998) را که امروزه به افسانه‌ای بدل گشته به عهده گرفت. این نخستین نمایشگاه از چند نمایشگاهی بود که توسط هنرمندان جوان در اواخر دهه 90 سازمان‌دهی می‌شد. در این‌گونه نمایشگاه‌ها آثار هنرمندان نسل جدید در فضاهایی به ابعاد موزه در بناهای بی‌مصرف صنعتی محله وست‌اند لندن به اجرا درمی‌آمد. نمایشگاه‌هایی از این دست به تدریج بیانگر تغییراتی در فضای هنری انگلستان بودند. بسیاری هنرمنان که آثار خود رابه نمایش گذارده بودند در ادامهبه تثبیت شهرت بین‌المللی خود در دهه بعد دست زدند. این‌گونه بود که هیرست مشهورترین هنرمند نسل خود و زبان‌زد مردم شد.
او اولین نمایشگاه انفرادی خود، «با و بدون عشق»، را در یک مغازه خالی در وست‌اند لندن رد سال 1991 به نمایش گذاشت و سپس در همان سال اولین نمایشگاه انفرادی خود با نام «روابط بین‌الملل» را در یک گالری عمومی در موسسه هنرهای معاصر لندن به معرض نمایش گذاشت و در حالیکه یک سال بعد (1992) نمایشگاه دیگر او به نام «داروخانه» در نیویورک برگزار شد. نمایشی عظیم از آثار او در سومین بینال بین‌المللی استانبول (1992) ترتیب داده شد و او برای بخش آپرتو چهل و پنجمین بینال ونیز (1993) انتخاب شد، جایی که او اثر «جدایی مادر و فرزند» رابه نمایش گذاشت. در این اثر یک گاو و یک گوساله به دو بخش تقسیم شده‌اند و در چهار ویترین پر شده از محلول فرمالدئید قرار داده شده‌اند. او تصدی نمایشگاه «گروهی دیوانه شده‌اند، گروهی گریخته‌اند» را برای گالری سرپنتاین (Serpentine) لندن (1994) به عهده گرفت و همینطور کارگردانی فیلم «ولگردی» را برای نمایشگاه «طلسم شده: هنر و فیلم» در گالری هیوارد لندن در بهار 1996. آثار هیرست در بسیاری نمایشگاه‌های گروهی مهم به نمایش گذاشته شده، از آن جمله می‌توان به این نمایشگاه‌ها اشاره کرد: «گروه مجسمه‌سازان انگلیسی» در گالری ملی ژودوپوم پاریس (1996) با عنوان «شور و هیجان: هنرمندان جوان انگلستان از مجموعه ساعتچی» در آکادمی هنر سلطنتی لندن (1997) و «انجماد: هنر انگلستان در سده بیست» در موزه هنر ولفسبورگ (2003 ـ 2002). در سال 1995 جایزه ترنر در گالری تیت به هیرست اعطا شد. او در حال حاضر در دوون و لندن اقامت و مشغول به فعالیت است.

هیرست با مجموعه‌ای گسترده از مواد و پهنه‌ای وسیع از انواع فرم‌های هندسی سروکار دارد. او با موضوع‌های پراهمیتی همانند عشق، شهوت، زندگی، و مرگ کار می‌کند و عناوین انتخابی او بیانگر این نکته‌اند.
پرآوازه‌ترین اثر او با نام «عدم امکان فیزیکی مرگ در ذهن کسی که زنده است» (1991) که یک کوسه ببری 12 پایی و معلق را در یک مخزن شیشه‌ای حاوی محلول فرمالدئید به نمایش گذارد. نمایشگاه انفرادی او با نام «با و بدون عشق» در همان سال در دو اتاق بالای یک مغازه متروک واقع در محله «وست‌اند» لندن برگزار شد. در فضای زیرین، پروانه‌های بی‌جان با رنگ‌های براق بر بوم‌های مونوکروم (سیاه و سفید) قرار گرفته بودند و این در حالی بود که در فضای فوقانی آن، چرخش زندگی غریب پروانه‌ها از زمان بیرون آمدن از شفیره گرفته تا تغذیه، جفت‌گیری و در نهایت مرگ به نمایش درمی‌آمدند. از آن زمان به بعد آثار دیگر وی، شامل چیدمان‌هایی از کابینت‌های دیواری پر از مواردی از جمله فرآورده‌های دارویی، بطری‌ها و مخزن‌هایی از ماهی و اندام حیوانات، صدف‌ها و ته سیگارها بود، مانند «کشف بن‌بست‌های گمشده» (1993). از سال 1988 به موازات اینگونه آثار تجسمی، وی استفاده از تعداد بیشمار از رشته نقاشی‌های نقطه‌ای، تحت عنوان کلی «نقاشی‌های دارویی» را آغاز کرد. خود درباره‌ی دیدگاهش به این آثار گفته است: «رویکردی علمی به نقاشی، شیوه‌ای مشابه نگرش کمپانی‌های داروسازی به زندگی است. » ارجاع‌های متعددی از موضوع‌های پزشکی و دارویی در آثار او دیده می‌شود، بطور مثال در «تا ابد تو را دوست خواهم داشت» (1994) که متشکل از قفسی است حاوی زباله‌دان‌های کلینیکی و دارویی. هیرست در اولین اثر چاپی مشهورش با نام «شام آخر» که یک مجموعه 13 تایی از صفحات چاپی (1999) است، طرح‌هایی را بر روی پاکت‌های دارویی پیاده می‌کند که در آنها اسامی اصلی داروها را با خوراکی‌های روزمره کافه‌های انگلیس جایگزین شده‌اند. دو رشته دیگر آثار چاپی او که در سال 2002 خلق شدند، مجموعه «در یک چرخش، حرکت جهان بر اشیء» قسمت اول و دوم نام دارند که از سری بزرگ و در حال گسترش نقاشی‌های چرخشی‌اند که با ریختن رنگ روی بومی در حال چرخش به وجود آمده‌اند. هیرست اخیراً یک رشته آثار تجسمی و نقاشی نیز خلق نموده که در آنها مفاهیم هنر نمایشی، علم، و مذهب را به نمایش می‌گذارد؛ مانند «رستاخیز» (2003 ـ 1998) که برای ارایه یک گزارش مستدل از طبیعت در حال تغییر زندگی، از یک نمونه ماده پزشکی استفاده می‌کند.
برای مطالعه بیش‌تر:
1. چارلز هال، دمین هیرست در مصاحبه‌ای با سوفی کال، از انتشارات جی جاپلینگ و انستیتوی هنرهای معاصر، لندن، 1991
2. گردون برن، استیوارت مرگان، و نوشته‌های هنرمند: دمین هیرست: می‌خواهم زندگی‌ام را در هر جا، با هر کس، امروز، همیشه، تا ابد، و حال بگذرانم. از انتشارات بوث ـ کلیبورن، لندن، 1997
3ـ آنوشکاشانی، عشق در دوره عدم اطمینان: دمین هیرست، از انتشارات چی جاپلینگ / وایت کیوب، لندن، 2003