بیل وودرو

بیل وودرو، متولد 1947

وودرو در اکسفورد شایر در نزدیکی هنلی آن تیمز متولد شد. در مدرسه هنر وینچستر (1968 ـ 1967)، مدرسه هنر سنت مارتین در لندن (1971 ـ 1968) و مدرسه هنر چلسی در لندن (1972 ـ 1971) به تحصیل پرداخت.
اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در سال 1972 در گالری هنر وایت چپل (White Chapel) لندن برپا کرد.
گالری فروت مارکت، ادینبرگ یک نمایشگاه تحلیلی از آثار مجسمه او در 1986 ترتیب داد و گالری تیت لندن به سال 1996 نمایشگاهی از مجموعه‌های برنزی او با نام «فولز گلد» (Fools Gold) برپا کرد که متعاقباً در موسسه ماتیلدنهو (Mathildenhohe) و دارمشتات آلمان مورد بازدید قرار گرفت. او دوبار نماینده انگلستان در بینال سائوپائولو بوده است: ابتدا در سال 1982 در یک نمایشگاه گروهی در هفدهمین بینال بنام «دگرگونی: مجسمه‌سازی جدید انگلستان» و سپس با یک نمایش انفرادی در بیست و یکمین دوره بینال (1991). آثار او در بسیاری از نمایشگاه‌های گروهی معتبر همانند: «داکیومنتا 8» در کاسل آلمان (1987)، متروپولیس ر مارتین «گروپیوس بان» برلین و یک قرن مجسمه‌سازی انگلستان در گالری ملی ژودوپوم پاریس در سال 1996 گنجانده شد. وودرو مسئولیت تعدادی از سفارش‌های معتبر شامل بزرگترین مجسمه برنزش، «بی‌توجه به تاریخ» را برای فورث پلینث (Fourth Plinth)، میدان ترافالگار لندن (2002 ـ 2000) به عهده گرفته است. او نامزد جایزه ترنر در گالری تیت (1986) و برنده جایزه «آن گربر» در موزه هنرهای سیاتل، ایالات متحده (1988) بود. وودرو در لندن سکونت دارد و مشغول به کار است.

آثار اولیه وودرو شامل لوازم منزل مانند جاروبرقی و سشوار بودند که او در گچ با بتون کار گذاشته بود و در نتیجه بخشی از آنها همانند بقایای باستانی امروز برای آیندگان از دنیای امروز جلوه می‌کنند. در طول دهه 1980 میلادی به استفاده زا لوازم خانگی به عنوان مواد اولیه ادامه داد، و مجسمه‌هایی بازیافتی و ساختنی خلق کرد که حیاتی دوباره به اشیایی منسوخ و دورریختنی می‌داد. با این روش، اشیاء مختلفی از ریشه اصلی خود جدا شده و در عین حال هنوز با ناف فلزی خود به آن متصل مانده‌اند. اثری چون «درب اتومبیل، میز اطو و ماشین لباس‌شویی دوقلو با آرایش و کلاه سرخپوستی اسباب‌بازی یک بچه به وجود آمد، و تصور اینکه آن تصویر چه راه دوری را از نظر شکل و مکان پدید آمدنش گذرانده است، آن را کامل کرد. »
به دنبال آثار دهه 1980 میلادی که در آنها از مواد بی‌مصرف و آماده استفاده شده است، وودرو در سال 1989 اثری اندام‌وار و بزرگ از برنز قالب‌گیری نمود که بیانگر درون مایه‌هایی از ادامه زندگی در جهان است. در پی نمایشگاه‌های انفرادی از بسیاری از این قبیل آثار در گالری تیت در سال 1969، وودرو مجدداً به دنبال رویکردی تازه‌ای در مجسمه‌سازی بود، و شروع به کار بر روی اثر بزر و گسترده‌ای کرد که «زنبوردار» نام داشت. رابطه ظاهراً متناسب میان بشر و زنبور، رویکردی تازه به وودرو در خلق این مجسمه‌ها بخشیده است، که در ادامه به پرسشی پیرامون چگونگی رابطه بشر و هستی می‌رسد، می‌گوید: «برای من تغییرات دوره‌ای در شیوه مجسمه‌سازی بسیار مهم است؛ اینکه تا چه حد یک شیوه خاص کاری در زمان خود موفق باشد هیچ اهمیتی ندارد. کشف شیوه‌های جدید این امکان را به من می‌دهد که موقعیت خود و ارزش‌های در حال تغییر زمانه را مورد ارزیابی و پرسش قرار دهم. »
برای مطالعه بیش‌تر:
1. لین کوک: بیل وودرو 86ـ1980، گالری فروت مارکت، ادینبرگ، 1986
2. جان رابرتس: طلای احمق‌های بیل وودرو، گالری تیت، لندن، 1996