باربارا هپورث

باربارا هپورث 1975 ـ 1903 بیس

هپورث در ویکفیلد یورکشایر متولد شد. در سال 1920 هنگام تحصیل در مدرسه هنر لیدز موفق به دریافت بورس تحصیلی شد و در آنجا بود که هنری مور را ملاقات کرد. یک سال پس از آن او به عنوان جایزه، بورس تحصیلی منتخب منطقه را برای مطالعه در زمینه هنر تجسمی در کالج هنری سلطنتی در لندن دریافت کرد. در سال 1924 فارغ‌التحصیل شد و به مدت یک سال بورس تحصیلی دیگری در خارج از کشور به او اعطا شد و بدین منظور مدت دو سال در ایتالیا اقامت گزید. ابتدا در فلورانس و سپس رم زندگی کرد و توانست روش سنتی ایتالیا در زمینه حکاکی بر روی سنگ مرمریت را بیاموزد. اولین نمایشگاه انفرادی او در گالری هنر زیبا (Beaux Art) در لندن (1928) برپا شد. در اوایل دهه 1930 میلادی در حالیکه سبک کاری او به سمت انتزاع تمایل نشان می‌داد، معاشرت نزدیک خود را با پیش‌کسوتان مدرنیست انگلستان و اروپا آغاز کرد. در سال 1933 برای الحاق به گروه ناسیونالیستی «انتزاع‌گرایی خلاق» دعوت شد و یک سال پس از آن به عضویت «واحد یک» که گروهی از هنرمندان و معماران مترقی در لندن بودند، درآمد. (مور و «بن نیکلسون» هم از اعضای این گروه بودند). در این زمان او به ازدواج نیکلسون درآمد و در سال 1939 با یکدیگر به سنت ایوز و کورنوال رفتند. در 1942 اولین نمایشگاه مرور آثارش در معبد نیوسم (N ewsam) واقع در لیدز برگزار شد. در سال 1950 در بیست و پنجمین بینال و نیز تنها نماینده انگلستان بود. در طی دهه 1950 میلادی، موقعیت او به طرزی چشم‌گیر تثبیت شد و چندین پیشنهاد معتبر در زمینه نصب مجسمه در میادین عمومی شامل سفارشی برای جشنواره انگلستان (1951) دریافت کرد. هیورث چندین نمایشگاه مرور آثار در گالری هنر ویکفیلد سیتی (1951) و گالری هنر وایت چپل لندن (1952) برگزار کرد. شهرت بین‌المللی او زمانی تثبیت شد که جایزه اصلی (گراند پری) را در پنجمین بینال سائوپائولو در سال 1959 دریافت کرد. به دنبال آن دیگر سفارش‌های معتبر در طی دهه 1960 بود که یکی از آنها ساخت مجسمه یادبود «داگ هامرشولد» (دبیرکل سازمان ملل) برای ساختمان دبیرخانه سازمان ملل در نیویورک بود که در سال 1964 نصب شد. دومین نمایشگاه مرور آثار او در سال 1962 در وایت چپل و برخی دیگر در موزه کرولر مولر (Kroller Muller) در شهر اتورلو (Otterlo) هلند به سال 1965 و در گالری تیت لندن به سال 1968 برگزار شد. او موفق به دریافت چندین درجه افتخاری (به عنوان CBE در سال 1958 و DBE در سال 1965) شد.

اشتیاق هپورث به حکاکی مستقیم از ابتدای کار هنری‌اش شکل گرفت اگرچه آشنایی او به تکنیک این کار در طول دوره اقامتش در ایتالیا به دست آمده است. آثار اولیه او برگرفته از اندام‌های انسانی بودند که در طول دهه 1930 میلادی به تحولی در انتزاع می‌رسد و رابطه میان اندام و طبیعت را آشکار می‌سازد. حکاکی او در «فرم موزون» (1949)، خصوصیت یک پیکره ایستاده و انتزاعی را به همراه حسی موزون و در حال حرکت در حکاکی القا می‌کند. وجود حفره در این اثر که رکنی اساسی در مجسمه‌های هپورث از سال 1931 به بعد بشمار می‌رود، روشی است که او برای خلق فرم و فضایی انتزاعی اتخاذ می‌کند، و بدین‌وسیله پشت و جلوی اثر را به هم مرتبط می‌سازد. از دیگر پیشرفت‌های کاری او می‌توان از تبلور رنگ و نحوه استفاده او از ریسمان در مجسمه‌سازی نام برد. اثر دیگر او با نام «بهار» (1966) در اصل یک قالب برنزی است از حکاکی روی چوب درخت نارون. این اثر یک سال پیش از آن با نام «فرم بیضی با سیم‌ها و رنگ» ساخته شد. اگرچه استفاده از ریسمان در ابتدای جنبش، او را به شهر ساحلی سنت ایوز در کرنوال متمایل می‌گرداند، اما هپورث بعدها از ریسمان به عنوان «تنشی که میان خود و دریا، باد و یا تپه‌ها حس کردم» یاد می‌کند. هر دو مجسمه‌های برنزی «فرم خمیده (تروالگان)» (1956) و «فرم دریا (پورثمور)» (1958) اسامی مناطقی از کرنوال را در عناوین خود در بر می‌گیرند. این هنرمند استفاده از برنز را در اواسط دهه 1950 میلادی آغاز نمود و در ادامه دوره کاری خود، آثارش را به دو دسته حکاکی مستقیم بر روی چوب یا سنگ و خلق مجسمه‌های برنزی از این حکاکی‌ها تقسیم کرد. استفاده از برنز به هپورث امکان داد تا بتواند در مقیاسی بزرگ‌تر کار کند و در طول دهه 1960 میلادی، به کار هر چند بلندپروازانه بر روی مجموعه‌ای بزرگ از مجسمه‌ها و سفارش‌های معتبر عمومی مبادرت ورزد.
مجسمه «ماکت فرم بالدار» (1975) در نهایت برای یکی از معروف‌ترین و برجسته‌ترین مجامع، و در ابعادی بزرگ ساخته شد. بنای این مجمع، شرکت مشاورین جان لوئیس، در خیابان اکسفورد لندن و درآوریل سال 1963 افتتاح شده بود.
برای مطالعه بیش‌تر:
1. پنلوپ کرتیس، آلن جی ویلکینسون: باربارا هپورث: مروری بر آثار، انتشارات گالری تیت، لندن، 1994. 2. متیو گیل، کریس استفانز: باربارا هپورث: آثار در مجموعه گالری تیت و موزه باربارا هپورث سنت ایوز، موسسه انتشاراتی تیت، لندن، 1999 3. دیوید لوئیس، سایمون آرمیتاژ، ژانت وینترسون، سوفی بونس، کریس استفانز: بزرگداشت باربارا هپورث، انتشارات تیت، لندن، 2002