مجسمه: نحوه فعالیت شما در جشنواره شنی به چه صورتی است؟
امسال هم مثل پارسال مدیریت فنی جشنواره با من بود. گاهی هم نیازهایی را که خارج از ین بخش پیش می‌آمد، پوشش می‌دادم، به اتفاق آقای ذبیح‌اله‌زاده و آقای احمدی که پشتوانه‌ای برای قسمت فنی بودند و پنج روز قبل از برگزاری جشنواره به این جا آمدند کار پیش رفت. بحث‌هایی درباره‌ی مواد، چگونگی استفاده از چسب مایع و پاشیدن آن و دیگر موارد ـ از ابتدا تا انتهای اجرا ـ انجام شد.
مجسمه: انجمن مجسمه‌سازان هم نقشی داشت؟
رایزنی‌ای که با انجمن داشتیم، در حد حمایت معنوی بود. پارسال هم همین طور. در انتخاب داورها نظراتی داده بودند و چند نفری را هم معرفی کردند.
مجسمه: لطفاً مقایسه‌ای از جشنواره قبلی و فعلی انجام بدهید!
این دوره مساحت جشنواره دو برابر قبل بود (حدود 13000 متر مربع) زباله‌های زیادی این مساحت را فرا گرفته بود که تمیز شد. تمام این محوطه تحت پوشش لوله‌کشی آب شد که همه دسترسی داشته باشند. اما پارسال فقط یک شلنگ بود که چندین نفر استفاده می‌کردند. امسال سرعت کار خیلی بالا رفت. چون مرتباً باید کار کار را خیس می‌کردند. در ضمن برق هم تقریباً در همه مساحت بدو.
مجسمه: درباره نحوه پذیرش، دعوت و اطلاع‌رسانی چه فعالیتهایی شد؟ کارها چه طور آمد، چه طور بازبینی شد و چه کارهایی پذیرفته شد؟
این موارد در مسئولیت من نبود، اما اطلاعاتی دارم. به مجله تندیس به تعداد چهار شماره فراخوان دادیم و دبیرخانه فراخوان را به تمام ادارات ارشاد استان‌ها فرستاد. که احیاناً اگر مجله تندیس تهیه نشده باشد، فراخوان در اختیار هنرمندان قرار گیرد. همین هم شد. چون حدوداً از بیست و دو استان کار داده بودند. کارها جهت داوری کدگذاری شد (اعم از ماکت، طراحی و عکس).یک روز در محل دبیرخانه چیده و انتخاب شدند. از اعضای انتخاب من بودم به اتفاق چهار نفر دیگر از جمله آقایان شعبان‌نراد و ساعی. بعد رای‌گیری شد. هم‌چنین بیانیه‌ای جمع و جور کردیم که بر مبنای آن بتوانیم نظراتمان را جمع‌بندی کنیم تا از روی آن کارها انتخاب شود که شامل پنج بند بود:
ـ رعایت زیبایی‌شناسی معاصر در ایجاد فضایی شاد.
ـ بسترسازی فرهنگی ـ هنری در استفاده مناسب از ساحل
ـ برخورد خلاقانه‌ی نسبت فرم و مواد ساحلی
ـ نگاهی نو به اسطوره‌ها و ارزش‌های ملی
ـ استفاده هنرمندان از عناصر و سمبل‌های بومی در توصیف فرهنگ منطقه.
این پنج بند چارچوب انتخاب آثار شد. اما گاهی هم پیش می‌آمد اثری که خارج از آن بود و چون تأثیرگذار، شرکت داده شد. تعداد سی و پنج نفر برای منطقه بابلسر انتخاب شدند و بیست نفر هم برای ساری و همان تعداد برای رامسر، برای مرحله دوم انتخاب شدند.
مجسمه: مشکلات چه بودند؟
بسیار زیاد و سنگین. چه طور بگویم؟ تصور کنید این تعداد مجسمه در 13000 متر مربع، با امکانات کم کار بسیار سنگینی است. به خصوص این که مدیریت‌های کلان حضور خیلی کم رنگی داشتند. برای ایده‌های خاصی که داشتیم، دستمان باز نبود. بودجه در چارچوب مسائل اداری بود و آن قدر در اختیار نبود. خلاصه دست‌ ما برای پول خرج کردن هم باز نبود. کما این که این کارها احتیاج به تجربه دارد و عموماً هزینه‌های جانبی و دورریز خواهد داشت. به هر حال چاره‌ای نیست. ما باید حین اجرا، کارهایی را انجام بدیم که هر چند اشتباه هم باشد اما باید به نتیجه رسید.
در نظافت منطقه هیچ کمکی نشد. همه را خودمان انجام دادیم. این کار یک سیستم می‌خواست برای این که اولین چیزی بود که به چشم می‌خورد. هیچ کس اهمیت نداد که آن محیط آشفته باشد. مسئولان شهر شهرداری و بقیه هیچ توجهی نکردند.
جشنواره قبلی ما راحت‌تر بودیم. دبیر جشنواره سال گذشته بیشتر همراه بود. و پیگیری‌ها را در صحنه انجام می‌داد.
امسال از این نظر بی‌بهره بودیم. نمی‌دانم شاید مشغله کاری بود، یا تجربه و سن و سال و یا طرز تفکر نمی‌دانم...
مجسمه: دبیر جشنواره از کجا تعیین می‌شود؟
اداره کل ارشاد استان. روسای ارشاد هر دو دوره، دبیر جشنواره شدند! با توجه به این که امسال هم ایشان نمی‌خواستند قبول کنند، اما انتخاب شدند.
مجسمه: بقیه مشکلات باقی ماند!
این که اصلاً جشنواره در چند محل باشد درست هست یا نه؟ اگر باشد باید بودجه کافی بدهند. سیستم برقرار و مدیریت منسجم باشد. باید جوابگو و پاسخ‌گو باشد که متأسفانه ضعیف بودیم. بودجه معلوم نبود از کجا داده می‌شود، اصلاً بودجه می‌دهند یا نه؟ چه کسی می‌گیرد؟ و اصلاً انجام بشود یا نه؟ و این مسائل رنج می‌داد. که همگی به مدیریت برمی‌گردد. امسال از نظر نیرو بسیار ضعیف بودیم. بخش تدارکات بیست نیرو می‌خواست اما چهار نفر به زور شدند این داستان‌ها از آدم انرژی می‌گیرد. آقای ذبیح می‌گفت ده تا نیرو می‌خواهم اما نداشتیم. انرژی‌ها بسیار افت کرد. هیچ چیز با هم جفت و جور نبود. با توجه به همه این شرایط کار با دلسوزی و سخت‌کوشی به این مرحله رسید.
مجسمه: از آینده و چشم‌انداز بگویید! آیا برای سال دیگر درست انجام می‌شود، یا می‌ماند برای لحظه آخر؟
همه هنرمندان دوست دارند که چشم‌انداز را مثبت ببینند، چون به نفع جامعه هنری است. در منطقه همه همدیگر را می‌دیدند و هر کس تجربه جدیدی از ما سه پیدا می‌کرد و طبیعتاً تجربه‌ها با هم تبادل می‌شد. به هر حال پایه‌ای گذاشته شده که این تیم یا دیگران سال دیگر ادامه بدهند. ما که خیلی خسته شده‌ایم!
مجسمه: از اعضای انجمن هم در مسابقه شرکت کرده بودند؟
بله! بخشی در مسابقه و تعدادی هم در بخش مدعوین شرکت کرده بودند. حتی از بعضی مدعوین هم که میهمان این جشنواره بودند و می‌توانستند موثر بشاند، خوب استفاده نشد. امیدواریم سال دیگر خود این مجسمه‌سازان کار نکنند و از تجربیاتشان استفاده بشود. چون موثر خواهند بود.
مجسمه: تعداد کارها با توجه به امکانات موجود زیاد بود. بهتر نبود با این شرایط تعداد کمتری انتخاب می‌شدند؟
حدود نه نفر مدعو داشتیم که هفت نفر آمده بودند و کار کردند (آقایان سعید احمدی. دادیار گروسیان، نادر قشقایی، هوشمند وزیری، محمدرضا ذبیح‌اله زاده و محمدتقی صداقتی) و حدود سی و پنج نفر در بخش اصلی انتخاب شدند (که پانزده نفر در بخش موضوع پیامبر شرکت کرده بودند و مابقی در بخش آزاد).
برای این تعداد کار از منتخبین و مدعوین،بودجه در نظر گرفته شد و پیش‌بینی‌های لازم طرح شده بود اما متأسفانه به دلیل عدم هماهنگی و عدم حضور به موقع دبیر جشنواره این شرایط دچار کمبود شد.
البته وقتی تعداد افراد شرکت کننده کمتر باشد، شرایط اجرا بهتر می‌شود. اما ما با این کمبودها مواجه شدیم. در حالی که قبلاً تمام موارد در نظر گرفته شده بود.
مجسمه: قول چاپ کتاب داده بودید!
امسال توانستیم یک سی دی از جشنواره سال گذشته بدهیم که در همین جشنواره به فروش رفت. دربره‌ی کتاب، قول داده شده جشنواره پارسال و امسال با هم چاپ شود. ولی باز هم این مسئله به بودجه برمی‌گردد.
مجسمه: داوران مسابقه چه کسانی بودند؟
استاد ابراهیم جعفری، آقای ایرج محمدی، آقای ایرج زند، آقای حمید شانس، و دکتر حمید سوری.
مجسمه: لطفاً اگر مورد دیگری هست بفرمائید؟
از دیگر فعالیت‌های جشنواره امسال، بزرگداشت استاد صنعتی است که در تاریخ بیستم تیر برگزار خواهد شد. آقای شانس سخنرانی خواهند کرد. هنرمندان بعد از حضور در این بزرگداشت جشنواره را ترک خواهند کرد.