مجسمه های اخیر قدرت ا... عاقلی بازگشت به یکی از بنیادی ترین اشکال یعنی کره دارند، در حالی که به شکل تازه وپر دامنه ای جهت گیری آثار هنرمند را در مرحله ی جدیدی نشان می دهند.مجسمه های شناخته شده ی عاقلی که بر شکل های پیچیده و ترکیب بندی شده ی خطاطی استوار بود در آثار دو بعدی بعد از آن با بهره گیری از چاپ سیلک وترکیب مواد به شکل های نگارگری ونشانه های آن توجه نشان داد.
آثاراخیر از یک سو زیر ساخت ها و فضا های تو در توی نقوش و نقش مایه های نگارگری ایرانی را در حجم نشان می دهند وتاکیدی بر رنگ های طلایی و مسی وتیره ی مشهود در آنها دارند و از طرف دیگر از زبان مجسمه سازی معاصر بهره می گیرند. مجسمه‌سازانی مانند ایسامو نوگوچی (Isamu Nogochi)، آنیش کاپور (Anish-kapoor)، آرنولدو پومودورو(Arnoldo Pomodoro) و لوچیو فونتانا (Lucio fontana) به شکل کره توجهی خاص داشته و آن را مانند درونمایه ای تغزلی از زمین وخورشیدواجرام آسمانی دیگرویا چون میوه ای ازلی مورد کاوش قرار داده اند. مجسمه های عاقلی را می توان در راستای این کشف در نظر گرفت ،در حالی که گاه به صورت مشهود وگاه پنهان ارجاعات سرزمینی را نیز با خود دارند.می توان از نگاه روانشناسانه و یونگی این حجم ها را راهی برای مرکز یابی وخود شناسی تلقی نمود یا کاوشی روحانی برای اشاره به نشانه های الوهیت .تنوع کاوش عاقلی در فضاهای پر و خالی و به ویژه استفاده ی او از نقش مایه ها را می توان کاوشی نو در کاربرد حجم کره دانست ،کاوشی که گاه شکل های کیهانی و سیاه چاله ها و نو اختر ها را به یاد می آورد وگاه اشکال ریز ذره ای اتمی را.جهانی ماکروسکپی و میکروسکپی که بر نقوش هندسی و آتشگون ایرانی باز می شود وگاهی نیز با رنگ های تند سرزنده تر، طنز آمیزتر نمایان می شود .
این آثار که از نظر اجرایی پیچیده می نمایند، ساده ترین وبنیادی ترین شکل کائنات را نشان می دهند وما را وادار می کنند تا نقشه ی هستی را برای پیدا کردن خود ببینیم ودوباره به شگفتی لحظه‌ی آغازین و واپسین فکر کنیم.

بهنام کامرانی
زمستان 1389