این اثر مهسا کریمی‌زاده به خوبی در فضای گالری خاک نشسته بود و نور قرمز اثر مجاور به آن می‌آمد. نمایشگاه کریمی‌زاده یکی از معدود نمایشگاه‌های اخیر بود که چیدمان‌‌اش با آثار همخوانی داشت. گالری هم با آثار متناسب بود. کارهای مدرنیستی با فضای گالری خاک جور است.
این تشک سیاهرنگ که اگر از خود هنرمند بپرسید آن را با کهکشان مربوط می‌داند، حتا اگر نه چیدمان بود و نه تعاملی، و بخشی از معماری به شمار می‌آمد باز هم جذاب بود. اتاق خوابی تا بدین حد گشوده…
اثر تعاملی, باوند بهپور, بهمن ۸۹, مهسا کریمی‌زاده, چیدمان, گالری خاک, ۲۱

اصولاً اظهارنظر درباره‌ی بعضی از کارها مثل حلقه‌ی نئونی که انتهای یک گالری جا خوش کرده، کار آسانی نیست. به هر جهت این حلقه‌ی نورانی توجهم را جلب کرد و در نگاه اول مرا به یاد چیدمان های فلورسنت دن فلاوین انداخت. جالب‌تر از خود اثر نحوه‌ی مواجهه‌ی بازدیدکنندگان با آن بود. بعضی‌ها دورش می‌چرخیدند، بعضی‌ها دستشان را توی آن می‌کردند، بعضی‌ها داخل آن می‌رفتند و بعد دور خودشان می‌چرخیدند. در واقع هر کسی به نحوی با کار بازی کرد. نکته‌ی جالب برای من همین کلمه بود: «بازی». مهسا کریمی‌زاده به شکل موفقیت آمیزی تو را وسوسه می‌کرد وارد جریان بشوی و آن را انگولک کنی، حتی اگر دوست‌اش نداشتی! به نظرم اجرای بامزه‌ای بود که در گوشه‌ی گالری درحال رخ دادن بود و دوستش داشتم چون باعث شد تا در کنار دیگر بازدیدکنندگان و حتی خود هنرمند برای چند دقیقه‌ای خوش بگذرانم!
بهزاد نژادقنبر, بهمن ۸۹, مهسا کریمی‌زاده, چیدمان, گالری خاک, ۱۵

مارسل دوشان روی آخرین نقاشی‌اش یک بطری پاک‌کن را به صورت عمودی نصب کرد. مارسل دوشان دیگر حوصله‌اش از نقاشی سر رفته بود و به همین خاطر هم اسم اثر را گذاشته بود: «تو مرا» که مخفف این بود: «تو حوصله‌ام را سر می‌بری». یک از ویژگی‌های این کار آخر دوشان این بود که نمی‌شد فهمید باید از کدام طرف نگاهش کنی. اگر از روبرو نگاه می‌کردی، بطری‌پاک‌کن را درست نمی‌دیدی؛ اگر از پهلو نگاه می‌کردی نقاشی را درست نمی‌دیدی! زاویه‌ی درست برای دیدن این نقاشی وجود نداشت. این اثر دایره‌ای مهسا کریمی‌زاده هم که مثل باقی نمایشگاه از فرم‌های دایره‌ای درست شده زاویه‌ی درستی برای دیدنش وجود ندارد. وادارت می‌کند دورش بچرخی و در هر لحظه چیز دیگری را ببینی. با ضخامت کمی که دارد باز مجسمه است نه تابلو و مثل آثار مدرنِ درست و حسابی، تمیز اجرا شده. فقط باید دید آیا این زیبایی مدرنیستی حوصله‌ی مهسا را هم سر می‌برد یا نه.
باوند بهپور, بهمن ۸۹, مجسمه, مهسا کریمی‌زاده, چیدمان, گالری خاک، 22