مراسم نكوداشت زنده‌ياد «چنگيز شهوق» هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز شامگاه - چهاردهم ارديبهشت ماه - در نخستين جلسه از سلسله جلسات تخصصي هنر در نگارخانه برگ برگزار شد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، نصرت‌الله مسلميان؛هنرمند نقاش در آغاز اين مراسم با مرور آثار هنري شهوق در فاصله دهه‌هاي 30 تا 40 گفت: ما امروز متوجه مي‌شويم كه شهوق از جمله اولين هنرمندان نوگرايي بود كه سعي‌ داشت مدرنيسم را مطرح كند،در حاليكه در فضاي سنتي آن زمان ارائه آثار مدرن نياز به خطر كردن داشت و هنرمند بايد نسبت به اثر مدرني كه خلق مي‌كرد ايمان داشت و از آن دفاع مي‌كرد.
اين هنرمند نقاش در بخش ديگري از سخنان خود بيان داشت: شهوق در زمان خود تلاش كرد تا راهي جديد براي نسل بعد از خود ايجاد كند، در حاليكه بسياري از روشنفكران آن دوران با شهوق بي‌مهري كردند،از اين رو شهوق همواره هنرمندي درون‌گرا بود.
مسلميان همچنين به جريان شكل‌گيري هنر سقاخانه در آن دوران اشاره كرد و افزود: اين عرصه جرياني التقاطي بود كه در مقابل تجربه زيسته هنرمند كه بايد از آن سو به سمت هويت هنرمند حركت مي‌كرد قرار گرفت و با حمايتي كه دولت در آن زمان از اين جريان مي‌كرد،‌كار كردن به شيوه شهوق بسيار سخت بود با اين وجود او كار مهمي را آغاز كرد.
او خاطر نشان كرد: «شهوق» در جريان سفر به ديگر كشورها به اهميت دوسالانه‌ها در عرصه هنري پي برد و بعد از بازگشت به ايران با همراهي پرويز تناولي، ماركو گريگوريان و چند تن از هنرمندان دوسالانه‌ها را در ايران راه‌اندازي كرد، به تبع آن هنرمندان بسياري از طريق اين دوسالانه‌ها به جامعه هنري معرفي شدند.
مسلميان اضافه كرد:هميشه اين سؤال براي من وجود داشت كه چرا هنرمندي همچون «شهوق» دانشكده را بعد از مدت كوتاهي رها كرد؟ البته «شهوق» زماني درباره اين سؤال من چنين پاسخ داده است كه من نمي‌توانستم آن جا نفس بكشم و محيط آكادميك دور از انتظارم بود.

او ادامه داد: هنوز هم محيط‌هاي آكادميك هنرمندان را مي‌رنجاند، زيرا كه فقدان نظريه آموزشي و معرفت‌شناسي در محيط آكادميك ما باعث شده تا هنرمندان جوان خود را در اين فضا گم كنند. در عين حال در فضاي آكادميك بحث نقد منتفي شده و سرانجام در فرايند ايجاد شده امكان بررسي كارهاي هنرمندان و ديدن آثارشان از بين مي‌رود.
مسلميان با اشاره به جايگاه دانشكده هنرهاي زيبا در آن زمان عنوان كرد: اين دانشكده بي‌توجه به نياز ملي، بومي و دروني ما طراحي شده بود و از اين بابت آسيب‌ خود را مي‌رساند. هنوز هم دانشگاه‌هاي ما اين معضلات را دارند و ارتباط خود را با فضاي زندگي قطع كرده‌اند.از سوي ديگر تجربه زيستي دانشجو در فضاي آكادميك قطع و تبديل به يك فضاي انتزاعي شده است.
او ادامه داد:اين همان چيزي بود كه هنرمنداني همچون شهوق را آزار داد،چرا كه شهوق هنرمند درون‌گرا و با شور و شوقي بود كه نياز به فضايي باز براي تماس پويا با دانشجويان داشت و اين در حالي بود كه فضاي آكادميك ما اجازه چنين روابطي را به امثال او نمي‌داد.
مسلميان همچنين به موفقيت‌هاي شهوق در عرصه‌هاي هنري پرداخت و افزود‌: شهوق برنده چندين جايزه بود و مسئوليت اداره نگارخانه و همچنين تدريس در دانشگاه را بر عهده داشت ،اما در سال‌هاي آخر دچار مشكلاتي شد.او هم از نظر مالي و هم از نظر گسست كاري رنج مي‌ديد.
مسلميان در بخش ديگري از اين نشست به حضور موثر شهوق در عرصه مجسمه‌سازي پرداخت و افزود: او استاد باز كردن راه در استفاده از مواد و مصالح بود.در واقع‌ او فرد شجاعي بود كه در استفاده از مواد جديد جز نخبه‌ترين افراد محسوب مي‌شد. شهوق مصالح كارش را مي‌شناخت و از خطر كردن هم نمي‌هراسيد.
او گفت: از اين جهت شهوق نخستين كسي بود كه ساخت مجسمه‌هاي بزرگ و سنگين را آغاز كرد و استفاده از پلكسي‌گلاس، و پلي‌استر را در مجسمه‌سازي وارد نمود. او آثارش را آبستره خلق مي‌كرد كه در نوع خود ‌آوانگارد بود و در آثار نقاشي او نيز با فضاي متافيزيك رو به رو مي‌شديم.
به گزارش ايسنا، در بخش ديگري از اين مراسم يكي از شاگردان قديمي شهوق شعري را به ياد استادش خواند و سپس عباس مشهدي‌زاده؛ هنرمند نقاش و از دوستان چنگيز شهوق خاطراتي از او را مرور كرد.
مشهدي‌زاده بيان كرد: چنگيز شهوق در سال 33 وارد دانشكده هنرهاي زيبا و در سال 36 از آن خارج شد. او اولين كسي نبود كه پشت به دانشگاه كرد،بلكه او از آن‌جا رانده شد. ‌همان‌طور كه براي منوچهر يكتايي هم چنين اتفاقي افتاد.شهوق آنتي‌سيستم بود و شاگردانش را نيز اين گونه تربيت مي‌كرد.
اين پژوهشگر و مجسمه‌ساز اضافه كرد: شهوق اولين گروه آموزش به كودكان را در گالري هنر جديد ژازه تباتبايي به عهده گرفت. بعد از انقلاب هم من به همراه شهوق و ديگر هنرمندان مجسمه‌ساز بر آن شديم تا براي حلاليت هنر مجسمه‌سازي مجوز بگيريم و گرفتيم. در آن زمان كامران كاتوزيان به شهرداري تفهيم كرد كه مي‌تواند مجسمه‌هايي از مشاهير علم و ادب و هنر ايران را بسازد و نصب كند و در آن زمان 15 مجسمه را به همراه دوستان ساختيم و نصب كرديم.
مشهدي زاده در پايان با اظهار تاسف از عدم توجه به جايگاه هنرمندي همچون شهوق گفت:در آن سال‌ها بارها شاهد بي‌مهري‌هايي نسبت به شهوق، جليل ضياءپور، ژازه تباتبايي و ... بودم كه اين اتفاق ناشي از متفاوت بودن اين آدم‌ها و تعريف متفاوتشان از هنر بود.البته اكثر هنرمنداني كه حرفي براي گفتن دارند، دست پرورده مدرسه جليل ضياء پور بودند.
به گزارش ايسنا، در بخش پاياني اين مراسم نماهنگي از زندگي و آثار چنگيز شهوق پخش شد و پس از آن حاضران از نمايشگاه آثار نقاشي،مجسمه، اسناد و عكس‌هاي چنگيز و راميز شهوق بازديد كردند.