در مراسم نكوداشت «يونس فياض ثانوي» عنوان شد:
فياض ثانوي در مجسمه‌سازي مدرن سفالي بسيار تأثيرگذار بود.
خبرگزاري فارس: كوروش گلناري گفت: «يونس فياض‌ثانوي» در آموزش هنر مجسمه‌سازي با رويكرد فرم‌شناسانه مدرن سفالي بسيار تأثيرگذار بود.
به گزارش خبرنگار هنرهاي تجسمي فارس، در مراسم نكوداشت «يونس فياض ثانوي» هنرمند فقيد مجسمه‌ساز كه شب گذشته در سيزدهمين نشست پژوهشي نگارخانه برگ با حضور جمعي از هنرمندان برگزار شد، محمدابراهيم جعفري هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز گفت: فياض در كارگاهش بي وقفه كار مي‌كرد و دور مجسمه‌هاي مي‌چرخيد و طواف مي‌كرد و من هم نوشته‌اي با همين عنوان «از اين طواف خسته نمي‌شد» برايش در يكي از نشريات نوشتم كه برايتان بخشي از آن را مي‌خوانم. « شوق، بي‌تابي و پركاري در پس پرده‌اي از فروتني در وجود يونس موج مي‌زد، او هر جا كه لازم بود از توانايي‌ها و تجارب خود سخن مي‌گفت و زماني كه دل آزرده مي‌شد قيافه‌اش ديدني بود، تكيه كلامش معرفت بود و از آدم‌هاي بي‌معرفت خوشش نمي‌آمد،‌هميشه مي‌گفت اين قدر نسخه خلاقيت نپيچ، خلاقيت تنها با كار كردن به وجود مي‌آيد و اگر همه آثار هنري دنيا را هم ببيني، هنرمند نخواهي شد. او معتقد بود بايد براي كساني نمايشگاه گذاشت كه آثارت را درك كنند.
جعفري ادامه داد: در طول 30 سال آشنايي كه با او داشتم كمتر در برابر جمع سخن گفت اما با عشق و شور در كارگاه هنري‌اش براي هنرجويان از رمز و راز خمير خوب مجسمه‌سازي حرف مي‌زد به گونه‌اي كه گويي خمير او را از گل معلمي سرشته‌اند. فياض كمتر درباره آثار خود و يا ديگران چيزي نوشت اما مي‌دانست كه هنرهاي تجسمي براي بيان خلاقيت‌هايي است كه قابل بيان نيستند.
كوروش گلناري هنرمند مجسمه‌ساز و مدير گروه مجسمه‌سازي دانشكده هنر ديگر سخنران اين مراسم بود كه درباره آثار اين هنرمند گفت:‌ من تنها دو بار با فياض ثانوي ملاقات كردم اما يكي از مسائلي كه نقصاني در جامعه هنري و فرهنگي ما محسوب مي‌شود اين است كه بايد هنرمندانمان و پيشينه آن‌ها را از زبان و گفتار كساني چون «هانري كربن» بشناسيم و امروز اين قضيه شدت يافته است و اين نكته انگيزه هنرمندان ما را كم مي‌كند.
گلناري اين مراسم‌ها را نوعي پرونده‌سازي عنوان كرد كه اطلاعات خوبي را براي نسل بعد به جا مي‌گذارد.
اين هنرمند مجسمه‌ساز حضور هنرمندي چون فياض ثانوي را كه هم در عرصه آموزش هنر و هم در عرصه كار هنري فعال بود بسيار مفيد عنوان كرد و گفت: او در دوراني كه هنر مجسمه‌سازي در دانشگاه هنر تعطيل شده بود،‌به آموزش اين هنر در قالب دو واحد حجم‌سازي پرداخت و تنها استاد مجسمه‌سازي در دانشكده هنر بود كه در فضاي بسيار محدود به تدريس مجسمه‌سازي مي‌پرداخت و دانشجويان او امروز در سطح حرفه‌اي به كار مجسمه‌سازي مشغول هستند.
وي به تكنيك خاص اين هنرمند در مجسمه‌سازي اشاره كرد وگفت:‌ او تكنيك خاصي در تكنيك سفال داشت و اين وفاداري به مواد را كه اولين بار توسط «هنري مور» پايه‌گذاري شد، ادامه داد و اگر چه امروز تلقي ما از مواد تغيير يافته است اما در آن شرايط نقش يونس فياض ثانوي در سفال معاصر ايران و دگرگون كردن نگاه سفالگران معاصر از كاسه و بشقاب به سمت نوعي نگاه زيبايي‌شناسانه بسيار حائز اهميت است.
گلناري دوره طلايي آثار فياض ثانوي را از نيمه دهه 60 به بعد عنوان كرد و گفت: فياض روند مجسمه‌سازي مدرنيستي را در طول آموزش‌هاي خود تداوم بخشيد و اين جزء خصايص او بود كه هم در زمينه آموزش هنري و هم در زمينه فعاليت هنري به طور همزمان فعال بود.
گلناري درباره آثار اين هنرمند هم گفت: او در زماني كار مي‌كرد كه نگاه به مجسمه‌سازي با عملكرد بازنمايانه بود و او نسبت به اين بازنمايي تعصب داشت اما پس از آن كه به مطالعه مجسمه‌سازي مدرن پرداخت، به گفته افلاطون استناد كرد كه تقليد از طبيعت را از مدينه فاضله خود دور كرد و او هم با رويكرد تازه به بازخواني مضامين بومي و بازخواني هنر هند و آفريقا پرداخت و آميزه‌هاي مدرنيستي در آثارش نضج گرفت.
وي افزود:‌ فياض، رويكرد مدرنيستي را در آثارش شروع كرد و معتقد بود كه اين جريان مدرنيستي را بايد بر اساس طراحي مستحكم بنا گذاشت و به همين دليل در آثارش طراحي‌هاي بسياري ديده مي‌شود و اين دقت در پرداختن به طراحي در فضاي مجسمه‌سازي معاصر را تنها مي‌توان در آثار هنري مور ديد و فياض هم قبل از تبديل ايده به حجم آن را در فضاي دو بعدي كاغذ با صبر و حوصله بسيار بازنمايي مي‌كرد.
وي با اشاره به شرايط نامساعد هنر مجسمه‌سازي در دهه 60 گفت: كار كردن در سال‌هاي دهه 60 كه تحولات اجتماعي و نابساماني‌هاي بسياري دركشور بود، باعث قطع ارتباط ما با مجامع بين‌المللي شده بود،‌ شمار منابع هنر مجسمه‌سازي ما به عدد 5 هم نمي‌رسيد و بنابراين بي‌انصافي است كه كار هنرمندان در اين زمان را با شرايط امروز مقايسه كنيم. با اين حال دهه 60 زمان شكوفايي و تحول در آثار فياض بود كه در نتيجه مطالعه و تعمق در مضامين بومي و هنر هند و آفريقا به وجود آمده بود و در همين زمان نيز نگاهي به آثار كوبيستي هنري مور و ديگران داشت.
گلناري يكي از نكات بارز آثار فياض ثانوي را تناظر دانست و گفت: او با همگون‌سازي و مشابهت سازي اشكال متأثر از طبيعت و هنر ايران سعي داشت اين همگون سازي را در آثارش شكل دهد و دفرميشني را از طبيعت استخراج مي‌كرد و اشكال انساني و حيواني را از طبيعت پالوده و جدا مي‌كرد و آن‌ها را به نمايش مي‌گذاشت.
اين هنرمند مجسمه‌ساز در ادامه آثار فياض ثانوي را در 5 دسته تقسيم‌بندي كرد وگفت:‌ آثار او در پنج دسته «طراحي مجسمه‌ها،‌نقاشي‌هاي ملهم از طراحي و فيگور، دفرميشن ملهم از طبيعت، آثار متناظر و درهم تنيده و همچنين نقوش برجسته سفالي و مسي تقسيم‌بندي مي‌شود. فياض به دنبال يك زبان و بيان شخصي با رويكردي متفاوت بود كه در مجموعه آثار متناظر و درهم تنيده او يافت مي‌شود و اين آثار جزء آثار تأثيرگذار او محسوب مي‌شود كه با اجراي سختي با استفاده از گل مي‌ساخت.
كوروش گلناري در خاتمه تصريح كرد: در هنر مجسمه‌سازي معاصر ايران سه هنرمند تأثيرگذاري خوبي در فضاي آموزشي هنر مجسمه‌سازي گذاشتند كه شامل پرويز تناولي در كاركترسازي مجسمه‌سازانه، ويكتور دارش در مجسمه‌سازي مدرنيستي و فياض ثانوي در مجسمه‌سازي با رويكرد فرم‌شناسانه مدرن سفالي بود.
در ادامه مراسم نكوداشت يونس فياض موسوي فيلمي درباره زندگي و آثار اين هنرمند پخش شد و پس از آن حاضران از نمايشگاه آثار، اسناد و عكس‌هاي اين هنرمند فقيد در نگارخانه برگ بازديد كردند.